تغییرات فصلی نقطه انجماد و تحمل به سرما در لاروهای بید چغندر قندScrobipalpa ocellatella (Lepidoptera: Gelechiidae) در کرج

بخشی از جمعیت بید چغندر قند Scrobipalpa ocellatella (Boyd) زمستان­های سخت را به­صورت لارو در بقایای چغندر و سایر پناهگاه­های مناسب سپری می­کند. به­منظور مطالعه توانایی زمستان­گذرانی این حشره، لاروهای سن آخر به­صورت ماهیانه از شهریور تا اسفند 1390 جمع­آوری شدند. تغییرات فصلی در شاخص­های سرماسختی (نقطه انجماد و دمای حداقل کشنده) بید چغندر قند مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین نقطه انجماد لاروهای بید چغندر قند جمع­آوری شده از مزرعه بین 99/0 ± 15- تا 92/0 ± 8/17- درجه سلسیوس در نوسان بود. به­علاوه حدود 50 درصد از لاروهای جمع­آوری شده در مهر ماه پس از 24 ساعت قرار گرفتن در دمای 12- درجه سلسیوس تلف شدند؛ این شاخص به­تدریج کاهش یافته و در بهمن ماه به صفر رسید. دمای حداقل کشنده برای 50 درصد افراد از 2/13- درجه سلسیوس در مهر ماه به 4/16- درجه سلسیوس در بهمن رسید. در تمام طول زمستان نقطه انجماد لاروهای زمستان­گذران در ماه­های مختلف اختلاف معنی­داری با هم نشان ندادند. این درحالی است که هم­زمان با کاهش تدریجی دمای هوا، تحمل بید چغندر قند نسبت به سرما افزایش می­یابد.